Afsluiting 3e editie Smaak
Bekijk via deze link het fotoalbum van onze […]
Lees verder...Afsluiting 3e editie Smaak
Bekijk via deze link het fotoalbum van onze afsluiting in het Pieters en Bloklands Gasthuis van afgesloten zondag.
Bekijk via deze link het fotoalbum van onze […]
Lees verder...Bekijk via deze link het fotoalbum van onze afsluiting in het Pieters en Bloklands Gasthuis van afgesloten zondag.
Op 25 oktober jl. hebben drie medewerk(st)ers van […]
Lees verder...Op 25 oktober jl. hebben drie medewerk(st)ers van de afdeling Educatie van het Mondriaanhuis een workshop verzorgd in het Pop-up Museum SMAAK. Tien kunstschilders in spe mochten uiteindelijk hun kunstwerken ter tentoonstelling aan het brede publiek in het museum een ‘zit’-plaats geven. Maar voor het zover was werd hun creativiteit en handmotoriek op de proef gesteld.
Marjory Degen van het Mondriaanhuis startte de workshopochtend met een korte presentatie over het leven en werk van Piet Mondriaan. Uiteraard startte die presentatie met de geboorte van Piet in de basisschool waar zijn vader schoolhoofd was in het centrum van Amersfoort in 1872. Zijn eerste acht jaren in Amersfoort bleken niet altijd even prettig, gezien de vele overstromingen van de Eem die – toen nog – in een open verbinding stond met de Zuiderzee en die vlak voor de school en woning van de familie Mondriaan aan de Korte Gracht liep. Op zijn achtste vertrok Piet – samen met zijn gezin – naar Winterwijk. Hier legde hij onder invloed van zijn vader (naast schoolhoofd ook een begenadigd tekenaar) en zijn oom (een toen al befaamd kunstschilder van landschappen) de basis voor zijn artistieke leven en abstracte kunst. Zijn vader vond dat Piet tekenaar moest worden om later in zijn voetsporen te kunnen treden. Met lichte tegenzin vertrok hij daarom naar Amsterdam om op de grafische school het vak van tekenaar (en leraar) te volgen. Zijn oom zag echter de kwaliteiten van Piet als schilder en nam hem daarom regelmatig mee op zijn landschapschildersessies. De appelboom in de tuin van zijn ouders in Winterswijk werd een veelvuldig door Piet aan het witte doek toevertrouwd object. En Piet zocht naar meer, juist door minder te laten zien. En zo evolueerde de appelboom van een nauwgezette figuratieve kopie van het origineel tot een abstracte weer gaven alleen met zwarte lijnen en (toen nog pastelkleurige) vlakken.
Na zijn bezoek aan een tentoonstelling in Parijs in de zomer van 1911 schilderde Piet Mondriaan – beïnvloed door zowel het kubisme waarmee hij op de tentoonstelling in aanraking kwam als de Theosofie waaraan hij zich sinds 1908 verbonden had – een van zijn eerste hoogtepunten: “Evolutie”. Met Evolutie gaf Mondriaan uiting aan het belangrijkste theosofische dogma: het spirituele ontwaken van de mens in drie stadia: de eerste fase (geheel links), is die van de onbewuste, blinde mens; de tweede fase (geheel rechts), verbeeldt de bewustwording van de mens; en de derde fase (midden), staat voor de verlichte mens. Voor Piet Mondriaan waren kunst en filosofie onlosmakelijk met elkaar verbonden. Datzelfde jaar (1911) schildert Piet Mondriaan ook “de grijze boom”: de appelboom is verworden tot gebogen zwarte lijnen en – in diverse tinten – grijze vlakken. Eind 1911 vertrekt Piet Mondriaan naar Parijs om zich daar te vestigen en verder te bekwamen in de abstracte schilderkunst. Toen Mondriaan in 1914 zijn zieke vader in Nederland bezocht, brak de Eerste Wereldoorlog uit, waardoor hij niet kon terugkeren naar Parijs. Piet Mondriaan bleef zich verder ontwikkelen in de schilderkunst en met name in het abstraheren daarvan. Hij maakte ook kennis en vrienden met gelijkgestemde kunstenaars als Van Doesburg, Van der Leck en Huszár. Deze vier kunstenaars richtte in 1916 de groep ‘bewust abstracten’ of ‘werkelijk anderen’ op; de naam veranderde in 1917 naar het gelijknamige tijdschrift dat zij uitbrachten: De STIJL. Na WO-I dacht Piet Mondriaan in Parijs zijn oude kunstvrienden weer te ontmoeten in de veronderstelling dat zij zich ook verder ontwikkeld en bekwaamd hadden in de abstracte kunst. Maar dat bleek een behoorlijke tegenvaller. De Parijse kunstklok had gedurende de oorlogsjaren volledig stilgestaan. Deze teleurstelling weerhield Piet er niet van om door te gaan met zijn perfectionisme in het terugdringen van de schilderkunst tot rechte lijnen en rechthoekige vlakken en tot de primaire kleuren – naast zwart en wit – rood, geel en blauw.
Als gevolg van internationale spanningen en onder de dreiging van een naderende tweede wereldoorlog verhuisde Piet Mondriaan via Engeland (1938) uiteindelijk naar New York (Amerika, 1940). Hier ontmoette hij veel Europese vakgenoten (abstracte kunstenaars) die net als hij de oorlog ontvlucht waren. Ook kwam hij hier in aanraking met de Jazz en in het bijzonder de Boogiewoogie. En toen hij uiteindelijk in 1944 op 71-jarige leeftijd overleed aan een longontsteking liet hij zijn absolute – nog onvoltooide (deels al beschilderd en deels nog voorzien van stukjes gekleurde tape) – meesterwerk na: de Victory Boogie Woogie (sinds 1997 in Nederlands bezit: Gemeentemuseum Den Haag).
Na deze inspirerende presentatie namen Margot Peters en Febe Verheijen het vervolg van de workshop voor hun rekening. De tien aanwezigen zagen voor zich op tafel een zwart-wit foto van een boom, een wit vel papier, een zwarte stift en een schildersdoek. De eerste opdracht die Margot gaf luidde: Teken op het witte vel met de zwarte stift met een minimaal aantal lijnen en zo abstract mogelijk de boom op de foto na. Na het uitvoeren van deze ‘schijnbaar’ eenvoudige opdracht was het de bedoeling dat elke deelnemer zijn/haar tekening met zwarte verf en penseel overbracht op het witte doek. Nadat ook deze opdracht was volbracht ontvingen de deelnemers de drie primaire kleur aan verf op een schoteltje en moesten zij – zonder de kleuren te mengen – de witte vlakken op hun doek voorzien van deze drie kleuren: rood, geel en blauw. De tien kunstschilders kregen bij de opdracht voortdurend advies en ondersteuning van Margot en Febe; en soms ook van elkaar. Zo’n uur later mocht het Pop-up Museum SMAAK zich tien meesterwerkjes rijker rekenen. Ook deze schilderijtjes zijn nog tot het einde van de Pop-up maand (t/m zondag 29 oktober 2017) te bewonderen. Daarna krijgen de kunstenaars uiteraard hun eigen werk weer mee naar huis, waar zij ongetwijfeld een prominente plaats zullen krijgen.
Ook voor de fotograaf was het een ochtend genieten !
Bekijk hier het hele fotoalbum.
Een van onze vrijwilligers kwam op het idee […]
Lees verder...Meestal struinen Anneke den Harder (69) en Rob […]
Lees verder...Meestal struinen Anneke den Harder (69) en Rob Vlastuin (74) als gidsen van Gilde Amersfoort met groepen belangstellenden door de historische Amersfoortse binnenstad. Woensdag lieten ze zichzelf leiden en genoten van de abstracte kunst van Pop-up Museum SMAAK.